Statut Wspólnoty Żywego Różańca

Żywy Różaniec jest wspólnotą osób, które w duchu odpowiedzialności za Kościół i świat i w wielkiej prostocie otaczają modlitewną opieką tych, którzy najbardziej jej potrzebują i są wskazani zwłaszcza w Papieskich Intencjach Apostolstwa Modlitwy. Modlitwa różańcowa, powszechnie znana i wielokrotnie polecana przez papieży, zyskała popularność dzięki wspólnotowej formie modlitwy zainicjowanej przez sługę Bożą Paulinę Jaricot w Lyonie w 1826 r. Założone przez nią Stowarzyszenie Żywego Różańca zatwierdził papież Grzegorz XVI konstytucją Benedicentes Domino w 1832 r. W Polsce praktyka Żywego Różańca stała się znana już pod koniec XIX wieku.

Niniejszy statut ma służyć osobom zjednoczonym we wspólnym odmawianiu różańca, by odkrywać głębię tej modlitwy i sięgając do korzeni tej właśnie formy jej praktykowania, zyskiwali, za zachęta bł. Jana Pawła II, „sposobność duchową i pedagogiczną do osobistej kontemplacji, formacji Ludu Bożego i nowej ewangelizacji" (RVM 3).

Wspólnota nosi nazwę „Różańca“, gdyż jej członkowie, podzieleni na grupy po dwadzieścia osób, odmawiają go codziennie, każdy jedną dziesiątkę, a także dlatego, że każda grupa składa się z tylu osób, ile jest tajemnic w różańcu.

Wspólnota nazywa się „Żywym”, gdyż liczba osób, które się nań składają, niejako wprawia je w działania poprzez ciągłe recytowania modlitw, które czerpią swą skuteczność z rozważania tajemnic Jezusa i Maryi, czy to w celu nawrócenia grzeszników, czy doskonalenia sprawiedliwych. Zwie się ją „Żywym", gdyż ci, którzy go tworzą, są zastępowani przez kolejnych, gdy ci umierają, bądź gdy zeń odchodzą.

§1. Postanowienia ogólne:

• Żywy Różaniec jest wspólnotą wiernych o charakterze modlitewnym i formacyjnym, działającym na terenie parafii Matki Bożej Bolesnej we Wrocławiu.
• W swojej działalności Żywy Różaniec kieruje się postanowieniami Kodeksu Prawa Kanonicznego, szczególnie tymi, które dotyczą prywatnych wspólnot wiernych (kan. 321-326) oraz uchwałami Konferencji Episkopatu Polski w sprawach jego dotyczących.
• W poszczególnych diecezjach niniejszy Statut Żywego Różańca obowiązuje po wprowadzeniu go dekretem Biskupa Diecezjalnego, przyjmując ten Statut, może uwzględnić w jego realizacji praktyki już istniejące na terenie jego diecezji.

§2. Istota i duchowość.

• Żywy Różaniec jest wspólnotą osób, z których każda zobowiązuje się do codziennego rozważania jednej tajemnicy różańcowej. Liczba osób we wspólnocie podstawowej odpowiada liczbie tajemnic różańca świętego.
• Zgodnie z pragnieniem założycielki Żywego Różańca, Sługi Bożej Pauliny Jaricot, która chciała „uczynić różaniec modlitwą wszystkich" i „poprzez różaniec odnowić wiarę", Żywy Różaniec podkreśla wspólnotowy charakter rozważania tajemnic różańcowych. Choć każdy z członków Żywego Różańca modli się tajemnicą, która jemu przypadła, w miejscu i czasie przez siebie wybranym, to jednak istotną dla Żywego Różańca jest więź modlitewna, rozumiana jako świadomość wspólnej modlitwy w podjętych intencjach.
• Dla podkreślenia wspólnoty modlitwy członkowie Żywego Różańca, tam gdzie jest to możliwe, przynajmniej raz w miesiącu zbierają się na wspólną modlitwę.
• Zaleca się tworzenie ścisłych więzów miedzy członkami Żywego Różańca, tak aby uwypuklić wspólnotowy charakter Kościoła.
• W łączności z całym Kościołem Żywy Różaniec podejmuje jako główną intencję swoich modlitw intencje polecane przez papieża dla Apostolstwa Modlitwy, czyli Papieską Intencję Ogólną i Papieską Intencję Misyjną, oraz chętnie przyjmuje specjalne intencje polecane przez biskupa miejsca oraz proboszcza.
• Mając na uwadze to, co zostało powiedziane w ust. 1-3, zgodnie z zamysłem założycielki sługi Bożej Pauliny Jaricot program duchowy Żywego Różańca obejmuje:
  • wypraszanie miłosierdzia Bożego przez wstawiennictwo Maryi, Matki Bożej;
  • troskę o wzrost wiary w duszach ludzkich;
  • krzewienie modlitwy różańcowej;
  • wspieranie misyjnej działalności Kościoła;
  • troskę o wierność nauczaniu Kościoła - za wzorem św. Dominika.

§3. Struktura.

• Wspólnota Żywego Różańca podlega proboszczowi parafii.
• W parafii grupy Żywego Różańca podlegają władzy proboszcza, który sprawuje ją osobiście lub przez wyznaczonego kapłana, zwanego moderatorem parafialnym.
• Podstawową jednostką Żywego Różańca jest wspólnota dwudziestu osób zwana „kołem" lub „różą“. Na czele róży (koła) stoi zelator/zelatorka wyłaniany/wyłaniana według miejscowej tradycji.

§4. Przynależność.

• Do Żywego Różańca może należeć każdy ochrzczony, który tego prawa nie został pozbawiony przez prawo kościelne.
• Do Żywego Różańca przystępuje osoba przez wyrażenie swej decyzji wobec zelatora/zelatorki lub proboszcza czy moderatora parafialnego.
• Ten, kto został przyjęty do Żywego Różańca, nie może być z niego usunięty, chyba że inaczej o tym mówi prawo kanoniczne.
• Przynależność do Żywego Różańca nie wyklucza przynależności do innych wspólnot i ruchów o charakterze modlitewnym, formacyjnym czy apostolskim.

§5. Zadania i obowiązki.

• Zadania i obowiązki członków Żywego Różańca:
  • codzienne rozważanie jednej wyznaczonej tajemnicy różańca świętego; opuszczenie tej modlitwy nie sprowadza grzechu ciężkiego;
  • udział w miesięcznym spotkaniu formacyjnym połączonym ze zmianą tajemnic;
  • uczestnictwo w życiu sakralnym Kościoła
  • rozszerzanie czci Najświętszej Maryi Panny przykładem życia i działalnością apostolską, zwłaszcza przez krzewienie modlitwy różańcowej;
  • odważne stawanie w obronie wiary;
  • udział w pogrzebie członka Żywego Różańca należącego do tej samej róży (koła).
• Zadania i obowiązki zelatora/zelatorki:
  • troszczyć sie o prawdziwego ducha modlitwy we wspólnocie;
  • czuwa nad pełnym składem osobowym róży (koła) oraz koordynuje comiesięczną wymianę tajemnic;
  • zachęca członków do gorliwej działalności apostolskiej, zwłaszcza wśród chorych i ubogich;
  • utrzymuje stałą łączność miedzy kapłanem odpowiedzialnym za Żywy Różaniec a różą (kołem) i między różami (kołami);
  • odwiedza chorych członków róży (koła);
  • zbiera składki na Mszę Świętą, dzieła charytatywne, misje i inne cele.
• Zadania i obowiązki moderatora parafialnego:
  • przyjmuje do Żywego Różańca;
  • dba o formację członków Żywego Różańca;
  • prowadzi miesięczne nabożeństwa i podaje intencje na dany miesiąc.

§6. Przywileje członków Żywego Różańca.

• Każdy z członków Żywego Różańca, na podstawie przywileju, udzielonego przez Stolicę Apostolską (Dekret Penitencjari Apostolskiej z dnia 25.10.1967), może zyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami w dniu:
  • przyjęcia do Wspólnoty Żywego Różańca;
  • uroczystości Narodzenia Pańskiego;
  • uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego;
  • uroczystości Zwiastowania Pańskiego;
  • uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny;
  • Święta Ofiarowania Pańskiego;
  • Wszyscy członkowie Żywego Różańca są otoczeni modlitwą pozostałych członków Żywego Różańca, tak za życia, jak i po śmierci.

Statut został opracowany zgodnie z wytycznymi Zebrania Plenarnego Konferencji Episkopatu Polski, która odbyła się we Wrocławiu w dniach 21-23 czerwca 2012 r.

Niniejszy Statut Wspólnoty Żywego Różańca został zatwierdzony przez Proboszcza Parafii Matki Bożej Bolesnej we Wrocławiu.

Wrocław, dnia 04.09.2013